20 Temmuz 1974 Barış Harekatı

Dönemin Türkiye Başbakanı Bülent Ecevit , adadaki Yunan işgalini önlemek amacı ile müdahaleye karar verdikten sonra, diğer bir garantör devlet olan İngiltere ile birlikte müdahale etmek amacıyla görüşme yapmak için, 16 Temmuz 1974’te İngiltere’ye gitti. Yapılan görüşmeler sonucu İngiltere’nin ortak müdahale’ye yanaşmayacağı anlaşıldı.

Bunun üzerine Türkiye hükümeti 1960 Garanti Antlaşması’ndan kaynaklanan tek yanlı müdahale hakkını kullnarak 20 Temmuz 1974’te Mutlu Barış Harekatını gerçekleştirdi. Türk Barış Harekâtı, Kıbrıs’ın Yunanistan’a bağlanmasını engelleyerek adanın bağımsızlığını korumuş, Kıbrıs Türklerini topluca imhadan kurtarmış ve Kıbrıs sorununun gerekçi, hakça ve kalıcı bir çözüme ulaştırılması için gerekli siyasi ve coğrafi zemini oluşturmuştur.

Türkiye’nin 1974 yılında adaya gerçekleştirmiş olduğu  müdahalenin, uluslararası anlaşmalardan kaynaklanan  yasal bir  zemine dayandığı   ve  “işgal” olarak kesinlikle  tanımlanamayacağı  gerek Avrupa Konseyi’nin  29 Temmuz 1974 tarih ve 573  sayılı kararı, gerekse de  Atina Temyiz  Mahkemesi’nin  21 Mart 1979 tarihinde  aldığı 2658/79 sayılı  kararla tescil  edilmiştir. 

Avrupa Konseyi 573 sayılı kararının 3. maddesinde; 

“... Adada diplomatik  yollardan bir anlaşmaya  varılamamasından dolayı, Türk Hükümeti  1960 Garanti Antlaşması’nın  4. maddesine göre  müdahale hakkını kullandı” denmektedir. 

Atina Temyiz Mahkemesi ise kararında; 

“Türkiye’nin  Zürih ve Londra Anlaşması  çerçevesinde  garantör devlet olarak Kıbrıs’a müdahalesi yasaldır. Asıl  sorumlu, haklarında  dava açılan Yunanlı Subaylardır” demektedir.

Kaynak: KKTC Dışişleri Bakanlığı